Published On : Sat, Aug 3rd, 2019

मराठी कलाकरानी दिल्या फ्रेंडशिप डे च्या सर्वांना शुभेच्छा

Advertisement

सायली संजीव

मैत्री म्हणजे माझ्यासाठी आयुष्य.आपल्या आयुष्यात अनेक माणसं येतात आणि निघून जातात. मात्र मित्रमैत्रिणी कायम टिकून राहतात. एकतर या नात्याला ना कोणते बंधन ना अपेक्षा. असते ते निःस्वार्थी प्रेम आणि पारदर्शकता. माझा अगदी बोटांवर मोजण्याइतका मित्रपरिवार आहे. अंजली, श्वेता, विनायक, कृतिका, अभिषेक, सुयोग हे माझे खूप जवळचे मित्रमैत्रिणी आहेत. विनायक आणि मी सहा सहा महिने बोलत नाही, भेटत नाही. तरीही सहा महिन्यानंतर भेटल्यावरही आमचं नातं तसंच असतं. ताज टवटवीत. खरं तर हे सगळेच माझ्यासाठी खास आहेत. आजवर त्यांनी माझ्यासाठी खूप केलं आहे.
मुंबईत आल्यानंतरही माझा मित्रपरिवार विस्ताराला. त्यांच्यातही माझी लाडकी आणि जवळची मैत्रीण म्हणजे हृता दुर्गुळे. स्वतःचा विचार न करता, ती जितकं माझ्यासाठी करते, तितकं कोणीच करू शकत नाही. मुळात हृता आणि माझी मैत्री खूप जुनी नाही.

तरीही इतक्या कमी वेळात, इतकी घट्ट झालेली ही माझी पहिलीच मैत्री आहे. खरं तर मित्रमैत्रिणीसोबतचे अनेक किस्से आहेत परंतु हृतासोबतच हा किस्सा मला आवर्जून शेअर करावासा वाटतो. एकदा माझं फोटोशूट होतं. आदल्या दिवशीच मला खूप ताप आला होता. त्यामुळे मी फोटोशूट करूच शकत नव्हते. त्यात जिच्यासाठी फोटोशूट करायचे आहे, ती कॉलेजमध्ये जाणारी मुलगी होती आणि तिने कॉलेजला सुट्टी घेऊन, वेळातवेळ काढून फोटोग्राफर, मेकअप या सगळ्यांचीच व्यवस्था केली होती. मला तिला फोन करून सांगायला जरा विचित्रच वाटत होतं. परंतु माझाही नाईलाज होता.

अखेर तिने मी काही होऊ शकते का बघते सांगून, हृताला फोन करून तिने परिस्थिती सांगितली आणि आपण शूट करूया का विचारलं. हृतानं तिला लगेच होकार दिला. हृता सकाळी दादरहून ठाण्याला शूटला गेली, तिथून दादरला फोटोशूटला आली आणि दोन -अडीच तासांचा प्रवास करून ती मला गोरेगावला भेटायला आली. तासभर थांबून पुन्हा दादरला गेली आणि दुसऱ्या दिवशी सकाळी सहा वाजता ठाण्याला शूटला हजर. हे खरं तर माझं फोटोशूट होतो परंतु ते हृतानं केलं. हे सगळं मित्रच करू शकतात. याला निव्वळ वेडेपणा आणि प्रेम म्हणतात. आणि हा वेडेपणा हृताने अनेक वेळा माझ्यासाठी केला आहे. आम्ही गंमतीत आमच्या नात्याला ‘लॉन्ग डिस्टन्स रिलेशनशिप’ म्हणतो. आमच्या वेळा, जागा यांचा कधीच ताळमेळ जमत नाही. तरीही आमचं प्रेम कायम आहे. मला खूप अभिमान आहे तिच्याबद्दल.

———————————————————————————————————
भूषण प्रधान

खरं सांगायचं तर माझे मित्र खूप कमी आहेत. परंतु जे आहेत ते जिवलग आहेत. मैत्री हे असं नातं आहे, ज्यात तुम्ही प्रत्येक गोष्ट आपल्या मित्र, मैत्रिणीसोबत शेअर करू शकता. वाटेल तो वेडेपणा करू शकता. अनेकदा काही गोष्टी आपण स्वतःशी बोलतो, त्याच गोष्टी आपण मित्राशीही बोलू शकतो. तेसुद्धा अगदी मनमोकळेपणाने. ती खरी मैत्री असते. केवळ सुखातच नाही तर दुःखातही खरा मित्र तुमच्या सदैव पाठीशी असतो आणि दुःखातच नाही तर सुखातही मित्राला सामील करून घेणं तितकंच गरजेचं असतं. मैत्री हे खूप छान आणि निःस्वार्थी नातं आहे. आणि या बाबतीत मी खूप नशीबवान आहे, की माझ्या आयुष्यात असे छान मित्र आहेत. त्यापैकीच एक खूप जवळचा मित्र म्हणजे सचिन भट्ट.

तो कांदिवलीला माझ्या घराजवळच राहतो. आमची मैत्री खरंतर पाच वर्षांपासूनची. परंतु ती आता इतकी घट्ट झाली आहे, की तो मित्र म्हणण्यापेक्षा माझा लहान भाऊच आहे. नुकताच तो पायलट बनला आहे. त्याच्याबरोबरची एक आठवण म्हणजे एकदा मी खूप आजारी होतो. बोलताबोलता त्याला ओझरतं कळलं, की मी आजारी आहे. तो सगळी कामं सोडून माझ्यासाठी तो हजर झाला. मी बरा होईपर्यंत तो सतत माझी काळजी घेत होता. सगळी कामं सोडून तो माझ्यासाठी तिथे हजर होता, यातच सगळं आलं. त्यामुळे तो कुठेही, कितीही लांब असेल तरी ज्या क्षणी त्याला कळेल, की मला त्याची गरज आहे, त्या क्षणी तो सर्व गोष्टी बाजूला ठेवून माझ्यासाठी कायम हजर असेल, याची मला पूर्ण खात्री आहे. अर्थात अशी मैत्री मी सुद्धा जपेनच. आयुष्यात असा मित्र असणं खूप गरजेचं आहे. ज्याने तुमच्या आयुष्याला एक वेगळंच वळण मिळतं.

——————————————————————————————————
मृण्मयी देशपांडे

मैत्री म्हणजे माझ्यासाठी सर्वस्व. आयुष्यात अनेक मित्रमैत्रिणी येतात. त्यातील मोजकेच आपल्या आयुष्यात कायमस्वरूपी राहतात. मला जर मित्र, मैत्रिणीपैकी फक्त एकाचं नाव घ्यायला सांगितलं, तर ते शक्यच होणार आहे. कारण कॉलेजपासूनच आमचा सहा जणींचा एक ग्रुप आहे. कीर्ती, प्रतिभा, अर्चना, रसिक, वैष्णवी आणि मी. आम्ही आजही संपर्कात आहोत. कॉलेजमध्ये असतानाही आम्ही भरपूर धमाल करायचो आणि आजही भेटल्यावर आम्ही तितकाच कल्ला करतो. आमच्यात तितकाच उत्साह असतो. मला आठवतं आमच्या ग्रुपमधल्या दोघींचं लग्न ठरलं होतं. काहीतरी हॅपनिंग करायचं म्हणून आम्ही गोव्याला स्पिंस्टर्स पार्टीसाठी गेलो. तिथे जी आम्ही धमाल केली होती, ती अविस्मरणीय होती.

एवढी मजा आम्ही आमच्या आयुष्यात कधीही केली नव्हती. आज प्रत्येक जण आपापल्या कामात व्यस्त आहे. मात्र तरीही आम्ही सगळ्यांच्या वेळेचे नियोजन करून कधीतरी एकत्र भेटतोच आणि आमच्या प्रत्येक भेटीत गोव्याच्या ट्रीपच्या आठवणी या आवर्जून निघतात. कॉलेजपासूनचा माझा हा ग्रुप आजही तितकाच घट्ट आहे पाहून, खूप छान वाटतं. आमच्या सहा जणींमध्ये काहीच लपवाछपवी नसते. प्रत्येक गोष्ट आम्ही एकमेकींशी शेअर करतो. एकमेकांच्या सुखदुःखात सहभागी होतो. त्यांच्याबरोबर असताना मी अभिनेत्री मृण्मयी कधीच नसते. फक्त मृण्मयी असते. आम्ही जीवाभावाच्या मैत्रिणी आहोत.भविष्यातही आमची मैत्री अशीच राहूदे.

———————————————————————————————-
मयुरी देशमुख

इंग्रजीमध्ये असं म्हणतात ‘ओन्ली युअर ट्रू फ्रेंड विल टेल यू दॅट यू आर अग्ली’. हे अगदी खरं आहे. तुमच्यातील गुण, दोषासह तुम्ही जसे आहात तसे तुम्हाला स्वीकारतो, तुमची सदैव साथ देतो, असा व्यक्ती म्हणजे तुमचा मित्र किंवा तुमची मैत्रीण आणि मैत्रीची हीच खासियत आहे. पप्पांच्या बदलीमुळे मी अनेक शाळा बदलल्या. त्यामुळे माझा मित्रपरिवार तसा मोठा आहे. विशेष म्हणजे यातील अनेकांसोबत मी अजूनही संपर्कात आहे. आज मैत्रीदिनाच्या निमित्तानं एकाच नाव घ्यायचं असेल तर मी श्वेता भंगाळे- बडेचं नाव आवर्जून घेईन. ती माझी दहावीपासूनची मैत्रीण आहे. आता लग्न होऊन ती नागपूरला गेली आहे तरीही आमची मैत्री मात्र पूर्वीसारखीच आहे. आजही माझं मुंबईत काही अडलं तर माझा पहिला फोन नागपूरला जातो. इतकं आमचं नातं अतूट आहे. श्वेता माझ्यासाठी अतिशय खंबीर आधार आहे. मानसिक, भावनिक अशा सगळ्याच पातळीवर. ती कधी माझी आई बनते, कधी टीकाकार, तर कधी माझं कौतुक करणारी, कधी ठामपणे ओरडणारी मैत्रीणही बनते.

माझ्या घराच्या अनेक कार्यक्रमांमध्ये ती आवर्जून सहभागी होते. ती माझ्या घरातील एक घटकच बनली आहे. एक परिपूर्ण मैत्रीण ज्याला आपण म्हणू शकतो, तशी श्वेता माझ्यासाठी आहे. तिची एक खास गोष्ट अशी, की तिला मित्रमैत्रिणींना विलक्षण पद्धतीनं सरप्राईज द्यायला खूप आवडतं. माझ्या बाबतीत तर अनेकदा असं घडलं आहे. एक आठवण मला सांगावीशी वाटते. मी दंतवैद्यकीय करत होते आणि ती कायद्याचा अभ्यास. त्यामुळे आमचे कॉलेजेस वेगळे होते. कॉलेजमध्ये असताना वाढदिवस म्हणजे नेहमीच खास असायचा. माझ्यामते मी इंटर्नशीपला असताना माझ्या वाढदिवसाला ती काही कारणास्तव नव्हती. मी सुद्धा तिला समजून घेतलं. त्यानंतर माझ्या कॉलेजमध्ये हॅलोविन पार्टी होती. मी चर्चगेटला राहायचे आणि माझं कॉलेज नवी मुंबईला होतं. माझा वाढदिवसाला ती येऊ शकली नाही म्हणून ती आमच्या कॉलेजच्या हॅलोविन पार्टीला आली. तिने माझ्या कॉलेजच्या मैत्रिणीसोबत संपर्कात राहून मला अचानक सरप्राईज दिलं. त्या दिवशी मी खूपच खुश झाले. मला तिचं येणं अजिबात अपेक्षित नव्हतं आणि ती आल्याने मला जो आनंद झाला होता तो निव्वळ अवर्णनीय होता. आम्ही प्रत्येक वर्षी असं काहीतरी करतोच. जे आमच्यासाठी खूप खास असतं. मग ते काहीही असो. कविता करणं असो, एकमेकींना भेटवस्तू पाठवणं असो. आजवरच्या माझ्या प्रवासाची ती खूप जवळची साक्षीदार आहे. माझ्या आयुष्याचा एक अविभाज्य भाग ती आहे. मी खूप नशीबवान आहे, की माझ्या आयुष्यात श्वेतासारखी मैत्रीण आहे. पुढील आयुष्यात मी सुद्धा तिच्यासाठी तेवढंच करू शकेन, जेवढं आजवर तिने माझ्यासाठी केलं आहे.